Beschrijving: Bassethond
De Bassethond is een opvallend hondenras met zijn lange lichaam, korte poten en grote, hangende oren. Oorspronkelijk gefokt als jachthond, staat de Bassethond bekend om zijn uitzonderlijke reukzin die bijna kan tippen aan die van de bloedhond. Ondanks hun jachtverleden zijn Bassethonden tegenwoordig vooral populaire gezelschapshonden. Ze zijn vriendelijk, zachtaardig en hebben een kalm karakter, waardoor ze goed passen in gezinnen met kinderen en andere huisdieren. Hun uitdrukking is meestal serieus, maar ze staan ook bekend om hun koppigheid en eigen wil. Door hun bouw zijn ze geen sportieve honden en hebben ze een matige behoefte aan beweging. De verzorging is relatief eenvoudig, maar de oren moeten goed in de gaten worden gehouden. Een Bassethond is loyaal, aanhankelijk en houdt ervan om bij zijn familie te zijn.
Bassethond beoordelingen
Eigenschappen
De Bassethond, ook wel bekend als de Basset Hound, is een hondenras dat vooral opvalt door zijn langgerekte lichaam en korte poten. Deze karakteristieke kenmerken maken de Bassethond uniek onder de hondenrassen en dragen bij aan hun charmante uitstraling. De Bassethond is oorspronkelijk gefokt in Frankrijk voor de jacht op kleine prooidieren, vooral konijnen en hazen. Dankzij hun uitstekende reukvermogen, dat alleen door dat van de bloedhond wordt overtroffen, zijn ze in staat lange tijd een spoor te volgen.
Het ras staat bekend om zijn goedaardige en kalme aard. Bassethonden zijn doorgaans sociaal, geduldig en zeer tolerant tegenover kinderen, waardoor ze uitstekend geschikt zijn als gezelschapshond voor gezinnen. Ze kunnen echter soms eigenwijs zijn, wat hun training uitdagender maakt. Consistente, geduldige en positieve trainingen werken het beste bij deze honden. Daarnaast hebben ze een behoorlijk stemvolume en laten ze hun karakteristieke gehuil regelmatig horen, vooral als ze zich vervelen of hun zin niet krijgen.
Qua uiterlijk zijn Bassethonden middelgrote honden die doorgaans tussen de 25 en 35 kilogram wegen. Ze hebben een stevige bouw met opvallend korte, maar krachtige poten, een lange rug, een grote kop met afhangende lippen en lange, fluweelzachte oren. Hun ogen hebben vaak een droevige uitdrukking, wat bijdraagt aan hun aandoenlijke voorkomen. De vacht van de Bassethond is kort, dicht en meestal driekleurig (zwart, wit en bruin), maar kan ook tweekleurig zijn.
Een Bassethond heeft de neiging tot overgewicht, dus het is belangrijk om dagelijks voldoende beweging en een uitgebalanceerd dieet te bieden. Door hun lichaamsbouw kunnen zij gevoelig zijn voor rug- en gewrichtsproblemen, dus springen of traplopen dien je zoveel mogelijk te beperken. Regelmatige controle van de oren en huidplooien is noodzakelijk om infecties te voorkomen.
Samenvattend is de Bassethond een loyale, vriendelijke gezelschapshond met een uniek uiterlijk en een scherpe neus. Hij is intelligent maar koppig, liefdevol maar soms vocaal, en vooral een ras dat veel liefde en aandacht van zijn baasje nodig heeft.
Uiterlijk
De Bassethond, ook wel bekend als de Basset Hound, is een opvallende hondenras met een uniek en karakteristiek uiterlijk dat gemakkelijk te herkennen is. Het ras is middelgroot en heeft een stevig en zwaar lichaam dat laag bij de grond staat, dankzij de opvallend korte poten in verhouding tot het lichaam. Die korte, krachtige benen zijn het resultaat van een genetische eigenschap die chondrodysplasie wordt genoemd. De rug is relatief lang, waardoor de hond een uitgerekte uitstraling krijgt.
Het hoofd van de Bassethond is groot en heeft een gewelfde schedel. De snuit is vrij diep en loopt af naar een forse neus, die vaak zwart van kleur is. De lippen zijn loshangend, waardoor het ras een zwoel en soms wat droevig uiterlijk krijgt. Een van de meest kenmerkende eigenschappen van de Bassethond is zijn lange, fluweelzachte oren die laag aan het hoofd zijn aangezet en vaak tot voorbij de snuit hangen. De huid op het hoofd en de hals is eveneens los en vormt soms duidelijke rimpels en plooien.
De ogen van de Bassethond zijn ovaal van vorm en middelgroot, met een melancholische, vriendelijke uitdrukking. Rondom de ogen kunnen er 'diamant'-vormige rimpels ontstaan. De borst is diep en breed, met goed gespierde schouders, waardoor de hond voldoende kracht heeft om zijn oorspronkelijke taak als jachthond uit te voeren. De staart is stevig en wordt licht gebogen gedragen, vaak met een witte punt.
De vacht van de Bassethond is kort, dicht en glad en biedt bescherming tegen verschillende weersomstandigheden. Kleurvariaties omvatten driekleurig (zwart, wit en bruin), tweekleurig (citroen en wit of rood en wit) of soms een zeldzamer effen patroon. Ongeacht de kleur, is de vacht relatief eenvoudig te verzorgen. De Bassethond straalt een combinatie uit van waardigheid en koppigheid, en de typische loshangende huid en plooien, vooral op het gezicht, zijn erg karakteristiek voor dit sympathieke ras.
Geschiedenis
De Bassethond, ook wel bekend als Basset Hound, is een hondenras met een rijke en interessante geschiedenis die haar oorsprong vindt in Frankrijk. De naam 'Basset' komt van het Franse woord 'bas', wat 'laag' betekent, en dit refereert aan het karakteristieke lage postuur van het ras. De Bassethond behoort tot de familie van de lopende honden, oftewel brakken, en werd oorspronkelijk gefokt om op kleinere wildsoorten, zoals konijnen en hazen, te jagen.
De ontwikkeling van de Bassethond vond vooral plaats in de 16e eeuw. Franse monniken in de abdijen van Saint-Hubert in de Ardennen speelden een belangrijke rol in het fokken van deze honden. Zij probeerden een ras te ontwikkelen dat behendig genoeg was om door dicht struikgewas te bewegen, maar langzaam genoeg om te voet gevolgd te worden door jagers. Gezien hun buitengewone reukvermogen, behoorden Bassethonden al snel tot de meest gewaardeerde speurhonden.
In de 19e eeuw raakte het ras steeds bekender buiten Frankrijk. Met name in Groot-Brittannië en later in de Verenigde Staten begon men de Bassethond te waarderen, niet alleen als werkhond, maar ook als gezelschapshond. De Engelse adel was onder de indruk van hun unieke uiterlijk, met hun korte poten, lange lijf en grote, hangende oren. Dankzij hun zachtaardige en vriendelijke karakter werden Bassethonden vaak gehouden als gezinshond.
De populariteit van de Bassethond groeide in de loop van de jaren. In Amerika werd het ras rond het einde van de 19e eeuw geïntroduceerd. In 1885 werd de Bassethond officieel erkend door de American Kennel Club. In Nederland en België vond het ras eveneens relatief snel ingang en werd vooral gewaardeerd om zijn rustige en standvastige karakter.
Tegenwoordig kennen we de Bassethond vooral als trouwe gezinshond met een gelijkmatig temperament en een komisch, aandoenlijk uiterlijk. Maar hun geschiedenis als jachthond leeft nog steeds door in hun sterke reukzin en vasthoudendheid. De geschiedenis van de Bassethond weerspiegelt dus niet alleen het veranderende gebruik van honden, van werkhond tot huisdier, maar toont ook hoe het ras zich heeft aangepast aan verschillende culturen en behoeften.