Beschrijving: Bracco Italiano
De Bracco Italiano is een elegante en krachtige jachthond die afkomstig is uit Italië. Dit ras wordt al eeuwenlang gewaardeerd vanwege zijn uitstekend reukvermogen en zijn vermogen om zowel wild op te sporen als apporteren. De Bracco Italiano heeft een vriendelijk, evenwichtig karakter en is doorgaans zeer aanhankelijk naar zijn gezin. Het zijn intelligente honden die snel leren, maar ze hebben wel behoefte aan consequente leiding. Ze gedijen goed bij actieve eigenaren die voldoende tijd hebben voor wandelingen en mentale uitdagingen. Hun korte vacht vereist weinig verzorging, maar ze verliezen wel af en toe haar. Door hun rustige en vriendelijke aard zijn ze doorgaans geschikt voor gezinnen met kinderen, mits ze goed gesocialiseerd worden. Het zijn geen uitgesproken waakhonden, maar hun grootte en aanwezigheid kunnen wel afschrikken.
Bracco Italiano beoordelingen
Eigenschappen
De Bracco Italiano is een oud Italiaans hondenras dat bekend staat om zijn vriendelijke karakter, intelligentie en uitstekende jachtvaardigheden. Dit ras werd oorspronkelijk gefokt voor de jacht op vogels en staat bekend als een zogenaamde allround staande hond. De Bracco Italiano valt op door zijn majestueuze uiterlijk, met een krachtig, gespierd lichaam en een elegant hoofd met een uitgesproken stop en hangende oren. Zijn expressieve ogen hebben vaak een zachte, bijna melancholische blik, wat zijn gevoelige karakter weerspiegelt.
Dit ras is zeer aanhankelijk en vormt een sterke band met zijn gezin. De Bracco Italiano is van nature sociaal en gaat doorgaans goed om met kinderen en andere huisdieren, mits hij goed gesocialiseerd is van jongs af aan. Ze hebben een zachtaardige aard en zijn uitzonderlijk tolerant, wat hen tot fijne metgezellen maakt in huiselijke kring. Mede dankzij hun kalmte kunnen ze goed functioneren als gezinshond, hoewel hun oorspronkelijke jachtinstinct altijd aanwezig blijft.
De Bracco Italiano is intelligent en leert snel, maar ze kunnen soms wat eigenzinnig zijn. Dit vraagt om een consequente, maar zachte opvoeding met positieve begeleiding en beloningen. Door hun gevoeligheid reageren zij slecht op harde trainingsmethodes. Het is belangrijk om hun lichaam en geest voldoende uitdaging te bieden; ze genieten van speurspelletjes, apporteren en vooral van lange wandelingen. Voldoende beweging is essentieel, want zonder dit kunnen ze ongewenst gedrag gaan vertonen uit verveling.
Qua verzorging heeft deze hond relatief weinig eisen. De korte, dichte vacht is makkelijk te onderhouden, al is regelmatige controle op teken en oren wel nodig, zeker na het buiten spelen. Gezondheidsproblemen komen niet veel voor in dit ras, maar zoals bij veel grotere rassen kunnen heupdysplasie en bepaalde erfelijke aandoeningen optreden, dus een goede fokker is belangrijk.
De Bracco Italiano is een loyale, aanhankelijke en actieve hond die het beste gedijt bij baasjes die veel tijd en aandacht aan hem kunnen schenken. Dankzij hun zachtmoedigheid, trainbaarheid en aanpassing aan het gezinsleven zijn ze zowel geschikt voor actieve gezinnen als voor liefhebbers van jachthonden.
Uiterlijk
De Bracco Italiano is een elegante en krachtige verschijning onder de jachthonden. Dit ras onderscheidt zich door zijn grote, harmonische lichaamsbouw en zijn adellijke uitstraling. Het lichaam is goed geproportioneerd, met een krachtige borstkas en een rechte rug die een lichte helling vertoont van schouder tot staartbasis. Het skelet is duidelijk aanwezig zonder grof te zijn en draagt bij aan het atletische karakter van de hond, die gebouwd is voor uithoudingsvermogen en snelheid.
Het hoofd van de Bracco Italiano is een van zijn meest kenmerkende eigenschappen. Het is groot, langwerpig en bovenal droog, met goed gedefinieerde jukbeenderen en een duidelijke stop tussen voorhoofd en snuit. De snuit is vierkant en breed met een opvallende neus die meestal vleeskleurig tot bruin is, afhankelijk van de vachtkleur. De lippen zijn zwaar en hangen lichtjes door, wat bijdraagt aan de edele en ietwat melancholische gezichtsuitdrukking.
De ogen zijn groot, ovaal en staan vrij ver uit elkaar. Ze hebben een zachte, intelligente blik en zijn doorgaans okerkleurig of donker, passend bij de vacht. De oren zijn laag aangezet, lang, fluwelig en goed aansluitend tegen de wangen, wat een extra zachte uitstraling geeft aan het hoofd van de Bracco.
De vacht is kort, dicht en glanzend, zonder onderwol. Dit maakt de Bracco makkelijk te onderhouden. Wat kleur betreft komen twee basiskleuren voor: wit-oranje en wit-kastanjebruin. De vlekken kunnen gevlekt of getijgerd zijn, waarbij sommige honden een zogenaamde 'masker' op het gezicht vertonen.
Zijn lichaamsbouw is stevig en gespierd zonder zwaar te ogen. De ledematen zijn recht, droog en voorzien van sterke botten. De voeten zijn compact en arendsachtig, geschikt voor het werken in verschillende terreinen. De staart is dik aan de basis en wordt recht of licht sabelvormig gedragen, maar nooit omhoog. Alles samen straalt de Bracco Italiano schoonheid, kracht en functionaliteit uit. Dit is een hond die direct herkend wordt als een typische vertegenwoordiger van de klassieke Italiaanse jachthonden.
Geschiedenis
De Bracco Italiano is een van de oudste jachthondenrassen uit Italië en heeft een rijke en fascinerende geschiedenis die vele eeuwen teruggaat.
De eerste vermeldingen van de Bracco Italiano dateren al uit de 4e en 5e eeuw. Afbeeldingen en beschrijvingen uit de Renaissance tonen aan dat deze hond al eeuwen in Italië wordt gefokt voor de vogeljacht.
De Bracco ontstond door het kruisen van lokale honden met verschillende andere rassen, waaronder vermoedelijk de Segugio Italiano en de Aziatische Mastiff. Het doel was om een veelzijdig ras te creëren dat geschikt was voor zowel het opsporen als apporteren van wild, met name gevogelte.
Tijdens de middeleeuwen was de Bracco Italiano vooral geliefd bij de Italiaanse adel en werd het ras beschouwd als een statussymbool. Adel en rijke jagers waardeerden hun elegantie, uithoudingsvermogen en uitstekende reukvermogen. Niet voor niets is de Bracco regelmatig afgebeeld op schilderijen van grote Italiaanse meesters zoals Veronese en Tiziano.
Gedurende de 18e en 19e eeuw begon het ras langzaam aan populariteit te verliezen door de opkomst van andere jachthonden, zoals de Engelse Pointer en de Setter. Toch werd de Bracco gekoesterd door een trouwe schare liefhebbers, vooral in het noorden van Italië. Uiteindelijk zorgden fokprogramma’s in de 20e eeuw ervoor dat de populatie zich herstelde. In 1949 werd het ras officieel erkend door de Italiaanse kennelclub (ENCI), gevolgd door internationale erkenning door de Fédération Cynologique Internationale (FCI).
Vandaag de dag wordt de Bracco nog steeds ingezet voor de jacht, maar wint hij ook aan populariteit als huishond dankzij zijn vriendelijke karakter en aanpassingsvermogen. Toch blijft zijn oorspronkelijke doel als veelzijdige jachthond duidelijk zichtbaar in zijn bouw en temperament. Fokkers in Italië en daarbuiten doen er alles aan om de originele eigenschappen van het ras te behouden zodat de Bracco Italiano zowel als werk- als gezelschapshond kan floreren.
Samengevat is de Bracco Italiano een levend stuk Italiaanse geschiedenis, met wortels die reiken tot diep in de Europese cultuur van de jacht en hondenfokkerij.