Beschrijving: Chien D'Artois
De Chien d'Artois, ook wel bekend als de Franse Artoishond, is een middelgrote jachthond afkomstig uit het noorden van Frankrijk. Deze raszuivere hond werd oorspronkelijk gefokt voor de jacht op groot wild, zoals hazen en herten. Zijn bouw is gespierd en krachtig, en hij is voorzien van een korte, dichte vacht die meestal driekleurig is (zwart, wit en bruin). De Chien d'Artois staat bekend om zijn grote uithoudingsvermogen, scherp reukvermogen en vasthoudende karakter tijdens het werken. Wegens zijn vriendelijke en aanhankelijke aard tegenover familieleden, kan deze hond ook een goede gezinshond zijn, mits hij voldoende beweging en uitdaging krijgt. Dit ras is minder geschikt voor een appartement en vraagt een ervaren eigenaar die weet om te gaan met zijn onafhankelijke geest. De verzorging is eenvoudig, maar dagelijkse beweging is noodzakelijk.
Chien D'Artois beoordelingen
Eigenschappen
De Chien d'Artois is een middelgrote jachthond afkomstig uit de regio Artois in Noord-Frankrijk. Dit ras werd oorspronkelijk gefokt voor de jacht op konijnen, hazen en ander klein wild, waardoor het ras uitstekende spoorzoekers en volhardende jagers zijn. De Chien d'Artois heeft een stevig, gespierd en compact lichaam, wat hem uitermate geschikt maakt voor het rennen over ruw terrein. Het hoofd is harmonieus, met een brede schedel, duidelijke wenkbrauwbogen en lange, lage oren die dicht tegen de wangen hangen. De ogen zijn donker en tonen een intelligente en vriendelijke uitdrukking.
De vacht is kort, dicht en grof, met een typische kleur die bestaat uit driekleurige patronen: een wit basis met zwart en bruin. Deze vacht vereist weinig intensieve verzorging: regelmatig borstelen volstaat meestal om los haar te verwijderen en de huid gezond te houden. De Chien d'Artois staat tevens bekend om zijn goede uithoudingsvermogen en aanpassingsvermogen in het veld.
In karakter is de Chien d’Artois levendig, moedig en zeer trouw aan zijn eigenaar. Ze zijn sociale honden die het goed doen met andere honden, en kunnen prima functioneren binnen een gezin mits ze voldoende worden uitgedaagd. Vroege socialisatie is echter nodig, omdat hun natuurlijke jachtinstinct soms kan leiden tot eigenzinnig of zelfstandig gedrag. Ze zijn intelligent en redelijk gemakkelijk te trainen, maar vereisen wel een consequente, zachte opvoeding zonder harde hand.
Wat betreft gezondheid is de Chien d’Artois over het algemeen een robuust ras, maar, zoals veel middelgrote jachthonden, kunnen ze gevoelig zijn voor oorinfecties door hun lange, hangende oren. Regelmatige controle en reiniging van de oren zijn daarom belangrijk. Verder vereisen ze veel beweging en mentale stimulatie; een actief huishouden of een eigenaar met een buitenleven past het best bij dit ras. Door hun trouw en energieke aard zijn ze uitstekende metgezellen voor zowel jagers als actieve gezinnen die tijd en aandacht kunnen bieden.
Uiterlijk
De Chien d'Artois is een middelgrote, krachtig gebouwde Franse jachthond die bekend staat om zijn robuuste en compacte uiterlijk. Deze hond heeft een opvallend gespierd lichaam dat een zekere kracht en uithoudingsvermogen uitstraalt, wat essentieel was voor zijn oorspronkelijke taak als drijfhond bij de jacht op haas en ander wild.
Zijn hoofd is breed en enigszins gewelfd, wat direct bijdraagt aan zijn karakteristieke, enigszins melancholische uitdrukking. De schedel is goed ontwikkeld met een lichte stop en de snuit is recht en vrij breed, passend bij de robuuste bouw van het ras. De ogen zijn middelgroot, donkerbruin van kleur en hebben een zachte, intelligente en soms droevige blik.
Het meest opvallende aan het hoofd zijn misschien wel de lange, laag aangezette oren die soepel naar beneden hangen en enigszins naar binnen zijn gedraaid. Ze reiken doorgaans tot aan het midden van de snuit en dragen bij aan het typische uiterlijk van de Franse lopende honden.
Het lichaam van de Chien d'Artois is rechthoekig van vorm, met een diepe borstkas die tot aan de ellebogen reikt. De schoft is duidelijk gemarkeerd en loopt geleidelijk over in een sterke, rechte rug. De lendenen zijn breed en gespierd. De staart is middelmatig lang, dik aan de basis en loopt uit in een punt; hij wordt meestal gebogen gedragen en heeft een lichte pluim.
De benen zijn recht, stevig en goed gespierd, wat bijdraagt aan het uithoudingsvermogen en de snelheid van het ras, essentieel voor hun werk in het veld. De voeten zijn compact met sterke voetzolen, ideaal voor lange dagen op ruig terrein.
De vacht van de Chien d'Artois is kort, dicht en aanliggend, wat hem voldoende bescherming biedt tegen slecht weer zonder futloos te ogen. De kleur is typisch drie- of tweekleurig: overwegend wit met grote platen zwart of grijs, vaak met tan aftekeningen op het hoofd, oren en onderkant van het lichaam. De tekening is vrij symmetrisch, wat de elegante en evenwichtige uitstraling van het ras versterkt.
Over het algemeen straalt de Chien d'Artois een beeld uit van kracht, balans en functionele schoonheid, waarbij elke eigenschap bijdraagt aan zijn oorspronkelijke werk als jachthond.
Geschiedenis
De Chien d'Artois, ofwel de Artoishond, is een van oorsprong Franse hondenras waarvan de geschiedenis teruggaat tot de middeleeuwen. Deze middelgrote brakken, voornamelijk bekend in de regio Artois in Noord-Frankrijk, werden oorspronkelijk gefokt voor de jacht op wild, zoals hazen en reeën. De ontwikkeling van het ras is sterk verbonden met de adel van die tijd, die honden selecteerde op basis van hun uithoudingsvermogen, neus en doorzettingsvermogen.
In de zestiende en zeventiende eeuw genoot de Chien d'Artois grote populariteit aan het Franse hof, en werd hij vaak beschouwd als een waardevol bezit onder edelen. De voorouders van de Chien d'Artois zijn waarschijnlijke kruisingen van lokale Franse jachthonden met Bloodhounds en mogelijk enkele Engelse hondenrassen. Hierdoor kreeg het ras zijn kenmerkende gespierde bouw en fijne reukvermogen.
Tijdens de Franse Revolutie en de daaropvolgende periodes van oorlog en sociale onrust kende het ras een sterke terugval in aantallen. Doch door de toewijding van enkele fokkers, waaronder graaf Le Couteulx de Canteleu in de 19e eeuw, werd de rasstandaard vastgelegd en zijn ze erin geslaagd de Chien d'Artois te behouden. Door herhaaldelijk kruisen met nabije rassen, zoals de Beagle en Poitevin, konden de fokkers het oorspronkelijke type reconstrueren.
Gedurende de 20e eeuw nam de populariteit van de Chien d'Artois af, mede door de opkomst van andere, modernere jachthondenrassen en veranderingen in de jachtpraktijken. In de jaren '70 was het ras bijna uitgestorven. Dankzij enkele gepassioneerde Franse fokkers, die gericht zochten naar overgebleven exemplaren om het ras te laten herleven, is de Chien d'Artois vandaag de dag nog steeds, zij het zeldzaam, te vinden.
Het ras wordt nog steeds gewaardeerd om zijn uitstekende speurvaardigheden, volharding, en aangename karakter. De Chien d'Artois wordt tegenwoordig vooral ingezet voor de jacht, maar groeit ook in populariteit als gezelschapshond. Het ras is in 1907 officieel erkend door de Franse kennelclub (Société Centrale Canine) en erkend door de FCI. De geschiedenis van de Chien d'Artois is daarmee een verhaal van doorzettingsvermogen en passie voor behoud van cultureel honden-erfgoed.