Beschrijving: Engelse Foxhound
De Engelse Foxhound is een energieke en middelgrote hond die oorspronkelijk gefokt werd voor de vossenjacht in Engeland. Deze rashond staat bekend om zijn uithoudingsvermogen, jachtinstinct en vriendelijke karakter. Het zijn sociale honden die het best gedijen in een roedel of bij een actieve familie, want ze houden van gezelschap en beweging. Hun gladde, korte vacht vraagt weinig onderhoud, en ze verharen niet overmatig. Hoewel ze vriendelijk zijn tegenover kinderen en andere honden, hebben ze een sterke drang om te volgen en kunnen daardoor minder gehoorzaam zijn, vooral als een interessant spoor hun aandacht trekt. Engelse Foxhounds zijn doorgaans niet geschikt voor beginnende hondeneigenaren omdat ze veel beweging en consequente training nodig hebben. Ideaal is een huis met een grote tuin of ruimte om vrij te rennen.
Engelse Foxhound beoordelingen
Eigenschappen
De Engelse Foxhound is een hondenras dat oorspronkelijk werd gefokt voor de jacht op vossen in Engeland. Het ras behoort tot de familie van de lopende honden en heeft een sterk, gespierd en atletisch lichaam dat perfect is aangepast aan lange afstanden en intensief uithoudingsvermogen.
De Engelse Foxhound heeft een schofthoogte van ongeveer 58 tot 64 centimeter en een gewicht van 29 tot 34 kilogram. De vacht is kort, dicht en weerbestendig, meestal driekleurig (zwart, wit en bruin), maar ook andere kleurvariaties komen voor. Dit ras staat bekend om zijn indrukwekkende hardheid, kracht en uithoudingsvermogen. Hun brede, diepe borstkas geeft hen uitstekende longinhoud, essentieel voor lange jachtpartijen.
Wat betreft karakter zijn Engelse Foxhounds vriendelijk, sociaal en energiek. Ze zijn gefokt om goed samen te werken in roedels en tonen daarom een laag tot matig beschermend instinct jegens hun gezin. Ze hechten zich aan mensen en andere honden, maar zijn vaak minder geschikt als waakhond omdat ze meestal niet agressief of waaks zijn. Door hun verleden als jachthond zijn ze avontuurlijk ingesteld, leergierig en hebben ze een sterke neiging tot volgen van geuren.
De Engelse Foxhound heeft een hoog energieniveau en vereist veel beweging. Dagelijkse lange wandelingen en de mogelijkheid om vrij te rennen zijn essentieel om het dier gelukkig en gezond te houden. Een gebrek aan beweging kan leiden tot rusteloosheid en probleemgedrag. Daarnaast is een goede omheining noodzakelijk omdat ze, eenmaal een spoor in hun neus, geneigd zijn om het te volgen.
Vanwege hun jachtinstinct kunnen ze soms moeilijk loslopen in gebieden met wild. Hoewel ze intelligent zijn, kan hun onafhankelijkheid training wat uitdagender maken. Positieve, consequente training en vroege socialisatie zijn belangrijk. Gezondheid is doorgaans goed, al zijn ze gevoelig voor heupdysplasie en oorproblemen.
Als gezinshond is de Engelse Foxhound vooral geschikt voor actieve gezinnen die veel tijd buiten doorbrengen. Ze gaan goed om met kinderen en andere honden, maar hun jachtinstinct maakt ze minder geschikt voor huishoudens met kleine huisdieren zoals katten of konijnen.
Al met al is de Engelse Foxhound een trouwe, betrouwbare kameraad voor wie veel tijd kan investeren in beweging en activiteit.
Uiterlijk
De Engelse Foxhound is een opvallende en atletische hond met een klassiek, krachtig voorkomen, gekenmerkt door een harmonieuze bouw en een uitstraling van energie.
Het lichaam van de Engelse Foxhound is gespierd, sterk en goed in balans. De schofthoogte varieert meestal tussen de 58 en 64 centimeter, waarbij reuen vaak iets groter zijn dan teven. Het gewicht schommelt tussen de 29 en 34 kilogram, waardoor deze honden middelgroot, maar krachtig zijn. Hun rug is recht en stevig, met een diepe borstkas die zorgt voor veel uithoudingsvermogen, wat essentieel is voor hun oorspronkelijke taak als jachthond op vossen.
De kop is vrij breed met een vlakke schedel en een matig uitgesproken stop. De snuit is lang en vierkant, met sterke, goed ontwikkelde kaken. De ogen zijn groot, donker en hebben een vriendelijke, oplettende uitdrukking. Hun oren zijn van gemiddelde grootte, laag aangezet, en hangen plat langs het hoofd, wat hun fijne zintuiglijke vaardigheid ondersteunt.
De vacht van de Engelse Foxhound is kort, dicht en glanzend. Deze vacht is functioneel en beschermt tegen de elementen tijdens lange tochten over het platteland. Qua kleuren ziet men meestal combinaties van zwart, wit en bruin – de zogenaamde driekleur – maar ook tweekleurige exemplaren komen voor, meestal in wit met citroen of zwart. De staart is vrij hoog aangezet, matig lang, en wordt vrolijk omhoog gedragen, soms met een karakteristiek 'kwastje' aan het einde.
Hun benen zijn recht, gespierd en krachtig gebouwd, waardoor ze uiterst geschikt zijn voor langdurig rennen. De voeten zijn rond en compact, voorzien van harde voetzolen die goed tegen ruw terrein bestand zijn. Over het algemeen straalt de Engelse Foxhound een robuuste gezondheid, snelheid en uithoudingsvermogen uit. Dit alles maakt hem tot een unieke verschijning onder de hondenrassen, met een uiterlijk dat precies weerspiegelt wat er van een klassieke jachthond verwacht mag worden.
Geschiedenis
De Engelse Foxhound, of Engelse Foxhound in het Nederlands, is een hondenras met een rijke en lange geschiedenis die nauw verweven is met de Engelse aristocratie en het traditionele vossenjagen. De oorsprong van de Engelse Foxhound gaat terug tot in de 16e eeuw, toen de Engelse adel gefascineerd raakte door de georganiseerde vossenjacht. Het doel was om een hond te fokken die zowel uithoudingsvermogen, snelheid als een uitstekende reukzin bezat, zodat ze het spel van de jacht optimaal konden ondersteunen.
De Engelse Foxhound is ontstaan uit kruisingen tussen verschillende rassen, waaronder de nu uitgestorven St. Hubertushond, de Greyhound, de Bulldog en mogelijk de Ierse Foxhound. Door deze mix heeft de Engelse Foxhound een uitzonderlijk atletisch lichaam, een zekere mate van onafhankelijkheid en een vasthoudende speurzin.
In de 18e en 19e eeuw werden Foxhounds systematisch gefokt, waarbij een nauwkeurige administratie werd bijgehouden van afstamming en prestaties van de honden. Dit leidde tot scherpe selectie op snelheid, volharding en het vermogen om in roedels te werken. De meeste Engelse Foxhounds werden niet als huishond gehouden, maar als deel van een professionele roedel voor de jacht onder leiding van een 'Master of Foxhounds'.
De Engelse Foxhound werd door heel Groot-Brittannië bekend, en het ras vond in de victoriaanse tijd zelfs zijn weg naar aristocratische hoven van Europa. Hoewel het ras vooral een werkhond bleef en nooit echt populair werd als huishond of gezelschapshond, is het ras tot de dag van vandaag essentieel voor traditionele vossenjachten in Engeland – hoewel deze tegenwoordig sterk aan banden zijn gelegd.
De Engelse Foxhound heeft in de moderne tijd te maken met een verschuiving in haar functie, en wordt in sommige landen ingezet in andere takken van de sport of als familiehond. Toch blijft het ras vooral een symbool van Engelse traditie en adel, met een geschiedenis die meer dan vier eeuwen omspant.