Beschrijving: Engelse Herdershond
De Engelse Herdershond, ook wel bekend als de Engelse Shepherd, is een veelzijdige en intelligente hond die oorspronkelijk werd gefokt om te helpen bij het hoeden en bewaken van vee op boerderijen in Engeland en later ook in Amerika. Het is een middelgrote hond met een atletisch lichaam, een weelderige vacht en een vriendelijk, waakzaam karakter. Engelse herdershonden staan bekend om hun leergierigheid, hun sterke band met hun gezin en hun bereidheid om te werken en te behagen. Ze zijn energiek en hebben dagelijkse mentale en fysieke uitdagingen nodig om gelukkig te blijven. Dankzij hun temperament zijn ze geschikt voor actieve gezinnen, maar ze kunnen ook goed overweg met kinderen en andere dieren. Door hun natuurlijke aanleg als waakhond zijn ze waakzaam zonder overdreven agressief te zijn.
Engelse Herdershond beoordelingen
Eigenschappen
De Engelse Herdershond is een ras dat bekend staat om zijn veelzijdigheid, intelligentie en werklust. Deze hond, die vaak wordt verward met de Border Collie, is in werkelijkheid een apart ras met een rijke geschiedenis in het Engelse platteland. De Engelse Herdershond werd oorspronkelijk gefokt voor het hoeden en bewaken van schapen- en rundveekuddes. Hierdoor zijn ze zeer alert, energiek en hebben ze een sterk instinct om samen te werken met hun baas.
Qua uiterlijk is de Engelse Herdershond middelgroot en atletisch gebouwd. De vacht varieert van halflang tot lang, vaak met een dichte ondervacht, waardoor de hond goed bestand is tegen verschillende weersomstandigheden. Kleurvariaties zijn gebruikelijk, maar zwart-wit komt het meest voor. Hun expressieve ogen en alerte houding maken direct duidelijk dat het intelligente en oplettende dieren zijn.
Wat het karakter betreft staat de Engelse Herdershond bekend om zijn trouw en toewijding aan het gezin. Ze zijn vriendelijk, sociaal en bijzonder goed met kinderen, waardoor ze ook als gezinshond populair zijn. Echter, hun energieniveau en behoefte aan mentale uitdaging vragen om een actieve eigenaar die tijd en aandacht kan bieden aan training en beweging. Zonder voldoende stimulatie kunnen deze honden zich vervelen, wat kan leiden tot ongewenst gedrag.
De trainbaarheid van de Engelse Herdershond is uitmuntend. Ze leren snel en hebben een groot probleemoplossend vermogen. Deze eigenschappen maken ze geschikt voor verschillende hondensporten, zoals behendigheid, gehoorzaamheid en natuurlijk herderstaken. Daarnaast zijn ze gevoelig voor de stemming van hun eigenaar en hebben ze baat bij positieve, consequente training.
Gezondheid is over het algemeen goed bij dit ras, hoewel erfelijke aandoeningen zoals heupdysplasie en oogziekten kunnen voorkomen. Een goede fokker zal hierop testen. De levensverwachting ligt meestal rond de 12 tot 15 jaar. Regelmatige beweging, kwalitatief voer en preventieve zorg zijn belangrijk voor hun welzijn.
Samenvattend is de Engelse Herdershond een loyale en slimme werkhond die het beste tot zijn recht komt bij actieve mensen of gezinnen die veel tijd buiten doorbrengen en hun viervoeter graag betrekken bij dagelijkse activiteiten. Het is een hond met een groot hart en een onvermoeibare inzet om zijn gezin te plezieren en te beschermen.
Uiterlijk
De Engelse Herdershond, in Nederland ook wel bekend als de Engelse Sheepdog of Old English Sheepdog, is een opvallende, grote en robuuste hond die direct herkenbaar is aan zijn karakteristieke uiterlijk. Het meest opvallende kenmerk van deze hond is de dikke, lange en ruige vacht, die de hond een volumineus en pluizig uiterlijk geeft. De vacht is meestal recht of licht golvend, maar nooit krullend, en voelt zacht en dicht aan. Een ander markant kenmerk is de kleur van de vacht: de meeste Engelse Herdershonden zijn blauwgrijs met wit, waarbij de tinten kunnen variëren van licht tot donker. De verdeling van de kleuren is vaak wit op het hoofd, nek, borst, benen en soms op de staart, terwijl de rest van het lichaam een grijstint heeft.
Deze herdershond heeft een krachtig en compact lichaam met goed ontwikkelde spieren en een rechte rug. De schofthoogte varieert meestal tussen de 55 en 61 centimeter voor reuen en 51 tot 56 centimeter voor teven. Het gewicht varieert doorgaans tussen de 27 en 45 kilogram, afhankelijk van het geslacht en de lichaamsbouw. Het hoofd is groot en vierkant gevormd, met kleine, zwarte neus en een opvallende snuit die kort lijkt in verhouding tot de schedel. De ogen van de Engelse Herdershond zijn doorgaans donkerbruin, maar bij sommige honden komt ook een lichte oogkleur voor, wat het zogenaamde ‘glasoog-effect’ wordt genoemd.
Eén van de traditionele kenmerken van het ras is de zeer korte of geheel ontbrekende staart, een eigenschap die voortkomt uit het verleden waarin hun staart vaak gecoupeerd werd. Gelukkig wordt couperen tegenwoordig zelden tot niet meer gedaan in Nederland, behalve in uitzonderlijke gevallen. De oren zijn middelmatig groot, hangend en goed bedekt met haar.
De Engelse Herdershond heeft een waardige en zelfverzekerde uitdrukking. De vacht vereist veel verzorging; dagelijks borstelen is noodzakelijk om klitten en vervilting te voorkomen. Ondanks zijn forse formaat beweegt deze hond soepel en met veel balans. Door het iconische en pluizige uiterlijk straalt de Engelse Herdershond een vriendelijke en benaderbare indruk uit, terwijl onder die dikke vacht een krachtige en atletische hond schuilgaat. Kortom, het uiterlijk van de Engelse Herdershond is uniek en fascinerend, met een combinatie van zachtheid, kracht en elegantie.
Geschiedenis
De Engelse Herdershond, ook wel bekend als de Old English Sheepdog, kent een boeiende geschiedenis die nauw verweven is met het plattelandsleven in Groot-Brittannië.
Oorspronkelijk werd het ras in de 18e eeuw ontwikkeld in de westelijke graafschappen van Engeland, zoals Devon en Cornwall, waar men behoefte had aan een robuuste en intelligente hond om schaaps- en rundertochten vanuit landelijke gebieden naar markten in de stad te begeleiden. De Engelse Herdershond is waarschijnlijk voortgekomen uit kruisingen tussen oude Europese herdershonden die door handelaren en boeren naar Engeland zijn gebracht, vermengd met plaatselijke werkhonden zoals de Bearded Collie en verschillende Russische Owtcharka-types.
Door de dichte, weerbestendige vacht was deze hond uitstekend beschermd tegen de vaak gure weersomstandigheden waarmee hij te maken kreeg tijdens het hoeden en drijven van vee. Dit kenmerk, samen met zijn kracht, uithoudingsvermogen en evenwichtige karakter, zorgde ervoor dat de Engelse Herdershond geliefd werd bij boeren in heel Groot-Brittannië.
In de loop van de 19e eeuw veranderde het gebruik van de Engelse Herdershond. Door mechanisatie in de landbouw was er minder behoefte aan grote drijvende herdershonden, maar het ras bleef populair vanwege zijn vriendelijke, sociale aard en werd steeds vaker als gezelschapshond en in de showring gezien. Rond 1865 werd de Engelse Herdershond voor het eerst op hondenshows getoond, en in 1888 werd het ras erkend door The Kennel Club in het Verenigd Koninkrijk.
De kenmerkende lange, dichte vacht en de speelse, intelligente uitstraling maakten het ras razend populair, vooral in de 20e eeuw, mede dankzij zijn opvallende aanwezigheid in films en op televisie. Toch zijn de traditionele hoedende instincten in het ras bewaard gebleven, waardoor de Engelse Herdershond nog altijd geschikt is voor diverse werkdoeleinden, zoals schapendrijven en behendigheidssporten.
Tegenwoordig staat de Engelse Herdershond bekend als een liefdevolle familiehond, die dankzij zijn unieke geschiedenis een geliefde plek heeft weten te behouden binnen zowel werkhondenkringen als bij gezinnen wereldwijd.