Beschrijving: Ierse Rood-Witte Setter
De Ierse Rood-Witte Setter is een elegante, energieke en vriendelijke jachthond afkomstig uit Ierland. Deze middelgrote hond is herkenbaar aan zijn opvallende rood-witte vacht en zijn levendige persoonlijkheid. Oorspronkelijk werd de Ierse Rood-Witte Setter gebruikt als staande jachthond, speciaal voor het opsporen van wild op het Ierse platteland. Het ras staat bekend om zijn zachte karakter, grote loyaliteit en graag gezelschap van mensen. Hierdoor past deze hond goed in een actief gezin dat veel tijd buitenshuis doorbrengt. Ze zijn intelligent, leergierig en sociaal, hoewel ze soms wat eigenwijs kunnen zijn. Door hun energiebehoefte en behoefte aan mentale stimulatie zijn uitgebreide wandelingen, spel en training noodzakelijk. De vacht vraagt gemiddelde verzorging en regelmatig borstelen om klitten te voorkomen. De Ierse Rood-Witte Setter is doorgaans vriendelijk tegenover kinderen en andere huisdieren, mits goed gesocialiseerd.
Ierse Rood-Witte Setter beoordelingen
Eigenschappen
De Ierse Rood-Witte Setter is een opvallend en elegant hondenras dat oorspronkelijk uit Ierland komt. Zoals de naam al doet vermoeden, onderscheidt deze setter zich door zijn opvallende kleur: een witte vacht met diep kastanjeroode vlekken. Dit ras ontstond in de 17e en 18e eeuw naast zijn nauwe verwant, de Ierse Setter, en was oorspronkelijk bedoeld als jachthond, met name voor het opzoeken en aanwijzen van wild zoals snippen en patrijzen.
De Ierse Rood-Witte Setter staat bekend om zijn vriendelijke, energieke en intelligente karakter. Ze zijn uiterst loyaal naar hun gezin toe en staan graag in het middelpunt van de belangstelling. Dit ras bezit een aangename levensvreugde en een aanhankelijk karakter, wat ze tot uitstekende familiehonden maakt. Ze kunnen goed overweg met kinderen en andere huisdieren, mits ze van jongs af aan goed gesocialiseerd zijn.
Wat betreft opvoeding vraagt de Rood-Witte Setter een consequente, maar liefdevolle aanpak. Ze leren snel en zijn bereid te werken voor hun baas, maar tegelijkertijd kunnen ze eigenwijs zijn. Door hun hoge energieniveau en intelligentie hebben ze dagelijks veel beweging nodig. Lange wandelingen, fietsen, apporteerspelletjes en hondensporten, zoals behendigheid of speuren, passen uitstekend bij dit ras.
Hun vacht vereist regelmatige verzorging. Wekelijks borstelen is nodig om klitten te voorkomen en de glans van de vacht te behouden. Tijdens het verharen kan iets meer verzorging nodig zijn. De oren moeten aandacht krijgen, aangezien hangoren gevoelig kunnen zijn voor ontstekingen.
Gezondheidsproblemen die bij dit ras voor kunnen komen, zijn onder meer heupdysplasie en enkele oogziekten. Fokkers letten streng op gezondheid en erfelijkheid, waardoor de populatie steeds sterker wordt.
De Ierse Rood-Witte Setter past het beste bij actieve gezinnen of individuen die bereid zijn tijd en aandacht in de hond te steken. Ze vinden het minder prettig om lange tijd alleen gelaten te worden, dus zijn ze minder geschikt voor mensen die hele dagen van huis zijn.
Samengevat is de Ierse Rood-Witte Setter een prachtige, actieve en liefdevolle hond die goed past bij mensen met een actieve levensstijl en de bereidheid om veel tijd te besteden aan hun viervoeter.
Uiterlijk
De Ierse Rood-Witte Setter is een opvallende en elegante hondensoort met een klassieke uitstraling die duidelijk verschilt van zijn neef, de Ierse Setter, voornamelijk door zijn unieke kleurpatroon. Het lichaam van deze hond is goed in balans, gespierd, en straalt zowel kracht als atletisch vermogen uit, waardoor hij uitstekend geschikt is voor zijn oorspronkelijke taak als jachthond.
Het meest kenmerkende aan de Ierse Rood-Witte Setter is overigens zijn vacht. De vacht is middelmatig lang, fijn van structuur, recht of licht golvend, maar nooit krullend. De kleur is helder wit met duidelijk afgebakende, solide, dieprode vlekken. Kleine, lichte spikkels binnen de witte gebieden – soms 'ticking' genoemd – zijn toegestaan, maar grotere vlekken of een overwegend rode of witte hond voldoen niet aan de rasstandaard. Het rode pigment moet rijk, diep en niet bleek zijn, wat bijdraagt aan het kenmerkende contrast van deze Setter.
Het hoofd is breed, met een duidelijke stop en een relatief lange snuit die gelijkmatig naar de neuspunt toe smaller wordt. De oren zijn matig laag aangezet, middelgroot en liggen vlak tegen het hoofd aan. De ogen zijn rond tot ovaal, middelgroot en zijn donker hazelnootkleurig tot donkerbruin. De expressie is intelligent, vriendelijk en alert. De neus is donker, meestal leverkleurig of zwart, en de neusgaten zijn goed geopend, wat helpt bij het volgen van geuren tijdens de jacht.
Het lichaam is stevig en sportief met een rechte rug, diepe borst en sterke, licht gewelfde lendenen. De staart wordt in lijn met de rug gedragen, is sterk bij de aanzet maar verfijnd naar het einde toe, en reikt ongeveer tot het spronggewricht. Deze wordt vrolijk maar niet overmatig omhoog gedragen tijdens het werk of in actie.
Ook de benen zijn gespierd en krachtig, met goed ontwikkelde voeten die compact zijn, voorzien van stevige kussentjes en goed behaard tussen de tenen. De franje op benen, borst en staart is goed ontwikkeld maar niet overdreven, wat bijdraagt aan de kenmerkende, sierlijke uitstraling van het ras. Al met al is de Ierse Rood-Witte Setter een harmonieuze hond waarvan het fraaie kleurenpatroon direct opvalt, evenals het sportieve silhouet en de sympathieke expressie.
Geschiedenis
De Ierse Rood-Witte Setter is een van de oudste hondenrassen uit Ierland en wordt vaak gezien als de directe voorloper van de meer bekende Ierse Setter. De oorsprong van de Ierse Rood-Witte Setter gaat terug tot de 17e eeuw, hoewel het ras waarschijnlijk zelfs daarvoor al in Ierland werd gefokt.
In het begin waren er geen strikte rassenonderscheidingen tussen Setters: men fokte voornamelijk op basis van werkcapaciteit, niet op kleur of uiterlijke kenmerken. Het type met rood-witte vacht kwam het meest voor, omdat deze kleur goed zichtbaar was op het Ierse platteland tijdens de jacht op vogels, vooral patrijzen en fazanten. De honden werden gewaardeerd om hun uitstekende reukvermogen, geduld en vermogen om het wild nauwkeurig aan te wijzen.
In de loop van de 18e en 19e eeuw veranderde de voorkeur bij fokkers geleidelijk aan naar effen rode honden, wat leidde tot de ontwikkeling van de Ierse Setter zoals we die vandaag kennen. Hierdoor werd de populatie van de Ierse Rood-Witte Setter sterk gereduceerd en het ras dreigde zelfs geheel uit te sterven. Door toedoen van een klein aantal toegewijde fokkers, onder wie Maureen Cuddy, werd het ras eind 19e eeuw en begin 20e eeuw opnieuw onder de aandacht gebracht en gestart met serieuze inspanningen om de populatie te herstellen.
De Irish Red and White Setter Club werd opgericht in 1944 om zich toe te leggen op de bescherming en promotie van het ras. Hierdoor nam het aantal honden gestaag toe. In 1978 werd het ras officieel erkend door de Irish Kennel Club, en later ook door internationale kennelclubs zoals de Fédération Cynologique Internationale (FCI).
Tegenwoordig wordt de Ierse Rood-Witte Setter nog steeds gewaardeerd als veelzijdige jachthond, maar ook als trouwe gezelschapshond. Ondanks zijn rijke geschiedenis blijft het een zeldzaam ras buiten Ierland. Met zijn opvallende verschijning en evenwichtige karakter is het een uniek lid van de Setterfamilie gebleven.