Beschrijving: Japanse Terrier
De Japanse Terrier is een kleine en elegante hondenras dat afkomstig is uit Japan. Deze levendige en vrolijke hond werd oorspronkelijk gefokt als gezelschapshond en werd geliefd vanwege zijn aanhankelijke aard en korte, gemakkelijke vacht. Japanse Terriers zijn intelligent en sociaal, waardoor ze geschikt zijn voor zowel gezinnen als alleenstaanden die op zoek zijn naar een trouwe kameraad. Ze staan bekend om hun vriendelijke karakter en zijn doorgaans tolerant tegenover kinderen en andere huisdieren. Dankzij hun compacte formaat zijn ze ook zeer geschikt voor het leven in een appartement of kleinere woning, zolang ze dagelijkse beweging krijgen. De Japanse Terrier is alert, energiek en houdt ervan om bij zijn baas te zijn, maar heeft relatief weinig vachtverzorging nodig en verhaart minimaal. Het is dan ook een ideale keuze voor mensen die op zoek zijn naar een onderhoudsarme, zachtaardige hond.
Japanse Terrier beoordelingen
Eigenschappen
De Japanse Terrier is een relatief zeldzame hondenras afkomstig uit Japan. Dit kleine ras is vooral bekend om zijn levendige en energieke aard, gecombineerd met een elegant, compact lichaam. De Japanse Terrier staat bekend om zijn korte, gladde vacht, die meestal wit van kleur is met zwarte of donkerbruine aftekeningen rond het hoofd en soms op het lichaam. De gemiddelde hoogte van deze terriër ligt tussen de 30 en 33 centimeter, terwijl het gewicht doorgaans tussen de 5 en 10 kilogram schommelt. Dankzij zijn lichte bouw en subtiele voorkomen wordt hij vaak als een sierlijke, wendbare hond beschouwd.
Van nature is de Japanse Terrier bijzonder alert, intelligent en vriendelijk. De hond hecht zich sterk aan zijn gezin en wordt graag betrokken bij alledaagse activiteiten. Hij staat ook bekend om zijn loyaliteit en aanhankelijk karakter, waardoor hij zich uitstekend leent als gezelschapshond voor mensen van alle leeftijden. Ondanks zijn grootte heeft hij een flinke dosis energie en heeft hij dagelijkse beweging nodig om zowel fysiek als mentaal gestimuleerd te blijven. Lange wandelingen, actieve spelletjes en trainingen zijn essentieel om aan zijn bewegingsbehoefte te voldoen.
De opvoeding van een Japanse Terrier vraagt om een consequente, maar zachte benadering. Door zijn intelligentie leert hij snel, maar kan soms eigenwijs zijn. Socialisatie moet op jonge leeftijd plaatsvinden, vooral met andere huisdieren en onbekenden, om verlegenheid of dominante gedragingen te voorkomen. Over het algemeen is hij speels met kinderen en verdraagzaam met andere honden, mits hij op de juiste manier wordt geïntroduceerd.
Wat betreft verzorging is de Japanse Terrier relatief onderhoudsvriendelijk. Zijn korte vacht vereist slechts minimaal borstelen en af en toe een bad. Zijn nagels moeten regelmatig worden geknipt en zijn oren gecontroleerd op vuil.
Qua gezondheid staat het ras bekend als sterk, hoewel enkele erfelijke aandoeningen, zoals patella luxatie en huidproblemen, incidenteel voor kunnen komen. De gemiddelde levensverwachting ligt tussen 12 en 15 jaar.
De Japanse Terrier is dankzij zijn aanpassingsvermogen geschikt voor het leven in zowel appartementen als huizen met een tuin, zolang zijn dagelijkse portie beweging is gegarandeerd. Hij is oplettend, aanhankelijk, en vormt een trouwe kameraad voor actieve gezinnen en alleenstaanden die voldoende aandacht en liefde kunnen geven.
Uiterlijk
De Japanse Terriër is een kleine, elegante hond met een opvallend en kenmerkend uiterlijk. Dit ras wordt vaak omschreven als sierlijk, levendig en goed geproportioneerd. Het lijf van de Japanse Terriër is slank en compact, waardoor de hond een lichte en wendbare indruk maakt. Reuen hebben doorgaans een schofthoogte van 30 tot 33 cm, terwijl teven iets kleiner zijn. Het gewicht varieert meestal tussen de 4,5 en 5 kilogram.
Het hoofd van de Japanse Terriër is smal en langwerpig, met een vlakke schedel en een duidelijke stop. De snuit is recht en tamelijk spits toelopend. De ogen zijn middelgroot, ovaal en donker van kleur, wat de hond een alerte en levendige uitdrukking geeft. De oren zijn V-vormig, dun en worden meestal naar voren gevouwen gedragen. Dit geeft het gezicht een sierlijke en intelligente uitstraling.
Het lichaam is goed gespierd maar niet grof, met een rechte rug en een licht oplopende lendenpartij. De borst is diep, maar niet te breed, en de buik is flink opgetrokken. De staart is vrij dun en wordt recht of licht gebogen gedragen, meestal niet te lang.
De vacht is zeer kort, fijn en glad aanliggend, wat de hond een verzorgd en glanzend uiterlijk geeft. De kleurstelling is zeer kenmerkend voor dit ras: over het algemeen heeft de Japanse Terriër een witte lichaamskleur met zwarte of donkerbruine ‘mantel’ over het hoofd en soms op de rug. De kop is meestal geheel zwart of bruin met scherp afgetekende begrenzingen, terwijl de rest van het lichaam overwegend wit is. Spikkels of kleine vlekjes op het lichaam komen soms voor, maar zijn minder gewenst volgens de rasstandaard.
De algemene indruk van de Japanse Terriër is die van een kleine, elegante gezelschapshond met een fijne beenvorm en een levendig voorkomen. Door de korte beharing laten de lijnen van het lichaam zich goed zien. De combinatie van levendigheid, verfijnde bouw en de fraaie kleurtekening maakt deze hond tot een opvallende verschijning in zijn soort.
Geschiedenis
De Japanse Terriër, in het Japans ook wel Nihon Teria genoemd, is een relatief zeldzaam hondenras dat zijn oorsprong vindt in Japan. De geschiedenis van deze terriër begint rond het begin van de 18e eeuw, toen Europese handelsreizigers, met name Nederlanders en Portugezen, kleine gladhaar terriërs en waarschijnlijk Engelse foxterriërs naar de Japanse havens brachten, zoals Nagasaki. Deze importhonden werden daar gekruist met plaatselijke honden en waarschijnlijk met autochtone kleine hondenrassen.
Het belangrijkste doel van deze kruisingen was het creëren van een gezelschapshondje met een levendig en waakzaam karakter. In de 19e eeuw werd het ras verder verfijnd, waarbij Japanse fokkers selectief fokten op een elegante lichaamsbouw en een korte, gladde vacht. In steden als Kobe en Yokohama werd het ras populair, vooral onder de stedelijke middenklasse, die een voorkeur had voor compacte honden met een speels temperament en schoon uiterlijk.
Rond de jaren 1920 kreeg het ras zijn huidige, herkenbare verschijningsvorm: een kleine, fijne hond met een opvallende tri-color vacht (zwart, wit en bruin), een rechtopstaand hoofd en een sportieve, alerte uitstraling. De populariteit van de Japanse Terriër kende haar hoogtepunt voor de Tweede Wereldoorlog, vooral in stedelijke gebieden, waar haar compacte formaat geschikt was voor het stadsleven.
Na de Tweede Wereldoorlog liep het aantal Japanse Terriërs sterk terug wegens oorlogsomstandigheden en veranderende maatschappelijke voorkeuren. Halverwege de 20e eeuw werd het ras met uitsterven bedreigd, maar toegewijde Japanse fokkers probeerden het ras te behouden. Internationaal gezien is de Japanse Terriër nog steeds zeldzaam; het ras wordt hoofdzakelijk in Japan gehouden en slechts weinig exemplaren bevinden zich in Europa of Amerika.
De Japanse Terriër is officieel erkend door de Japanse Kennel Club en sinds 1930 ook door de FCI (Fédération Cynologique Internationale), in rasgroep 3: Terriërs. Vandaag de dag staat het ras bekend als een charmante en levendige gezelschapshond voor gezinnen en alleenstaanden die een actieve, maar compacte hond waarderen.