Beschrijving: Portugese Pointer
De Portugese Pointer, in het Portugees bekend als 'Perdigueiro Português', is een oud hondenras uit Portugal dat oorspronkelijk werd gefokt voor de jacht op vogels, met name patrijzen. Deze middelgrote hond staat bekend om zijn vastberadenheid, intelligentie en zijn nauwe band met zijn eigenaar. De Portugese Pointer heeft een korte, dichte vacht die weinig verzorging nodig heeft en een atletisch postuur dat hem uiterst geschikt maakt voor actieve gezinnen of sportieve baasjes. Door zijn vriendelijke en sociale karakter kan hij goed overweg met kinderen en andere huisdieren. Deze hond is alert, loyaal en gemakkelijk te trainen, wat hem ook geschikt maakt voor de eerstehondenbezitters. Zijn aanhankelijke aard maakt hem tot een fijne metgezel, zowel in het bos tijdens een wandeling als thuis bij het gezin.
Portugese Pointer beoordelingen
Eigenschappen
De Portugese Pointer, lokaal bekend als de "Perdigueiro Português", is een oud hondenras dat zijn oorsprong vindt in Portugal. Het ras werd oorspronkelijk gefokt voor de jacht op klein wild, zoals patrijzen en konijnen, waardoor hij bekend staat om zijn uitstekende reukvermogen, scherpzinnigheid en atletisch vermogen. Het uiterlijk van de Portugese Pointer is veelzijdig en elegant, met een rechte rug, diepe borst en een robuuste, maar toch gestroomlijnde lichaamsbouw. Zijn schofthoogte varieert doorgaans van 48 tot 56 centimeter voor reuen en 46 tot 54 centimeter voor teven, wat hem een middelgrote hond maakt. De vacht is kort, dicht en hard, en komt voor in verschillende tinten, meestal lichtgeel tot donkerrood, soms met witte aftekeningen.
Het ras wordt geprezen om zijn intelligentie en aanpassingsvermogen, waardoor het niet alleen een uitmuntende jachthond is, maar ook een loyale gezelschapshond. Ondanks zijn werkachtergrond is de Portugese Pointer vriendelijk en meegaand in huiselijke kring. Hij hecht zich sterk aan zijn gezin en is bijzonder goed in de omgang met kinderen. Wel heeft het ras een grote behoefte aan lichaamsbeweging en mentale stimulatie vanwege zijn energieke karakter. Dagelijkse wandelingen, speelsessies en trainingsmomenten zijn noodzakelijk om gedragsproblemen te voorkomen.
In het algemeen is de Portugese Pointer een gezond ras met een gemiddelde levensverwachting van 12 tot 14 jaar. Door zijn energieniveau en werkdrift is hij bijzonder geschikt voor actieve baasjes die veel tijd hebben om met hun hond door te brengen. Qua verzorging is hij relatief eenvoudig te onderhouden wegens zijn korte vacht; regelmatig borstelen en een controle op teken na wandelingen volstaat meestal.
De Portugese Pointer is relatief zeldzaam buiten zijn thuisland, maar de populariteit groeit internationaal onder liefhebbers van functionele en veelzijdige hondenrassen. Potentiële eigenaren doen er goed aan zich zorgvuldig te verdiepen in de behoeften van dit ras en te zorgen voor voldoende beweging en positieve trainingstechnieken. Hij blinkt uit in hondensporten zoals gehoorzaamheid, behendigheid en speuren, en zijn vriendelijke, stabiele karakter maakt hem tot een aangenaam lid van het gezin.
Uiterlijk
De Portugese Pointer, ook wel bekend als de Perdigueiro Português, is een middelgrote en robuuste jachthond die direct opvalt door zijn atletische en gespierde lichaamsbouw. Dit ras heeft een bijzonder harmonieus silhouet, met goed gebalanceerde verhoudingen waarmee het zich onderscheidt als een krachtige maar elegante verschijning. De schofthoogte varieert doorgaans van 48 tot 56 centimeter bij reuen en iets minder bij teven, en het gewicht bevindt zich meestal tussen de 18 en 27 kilogram.
Het hoofd van de Portugese Pointer is breed en licht gewelfd, met een vrij vierkante snuit die kracht en vastberadenheid uitstraalt. De neus is fors en gewoonlijk zwart of bruin, afhankelijk van de kleur van de vacht. De oren zijn middelgroot, driehoekig en hangend, en sluiten nauw aan tegen het hoofd. Dit geeft de hond een attente en vriendelijke uitdrukking. De ogen zijn gemiddeld van grootte, hebben een warme, expressieve blik en verschijnen doorgaans in een tint bruin die overeenkomt met de neuskleur.
De vacht van de Portugese Pointer is één van zijn kenmerkende eigenschappen. Het haar is kort, dicht, glad en vrij hard aanvoelend, zonder ondervacht. De meest voorkomende kleur is lichtgeel (vaak aangeduid als geel-donkergeel), variërend van bleek strogeel tot diepere geeltinten. Soms kunnen er witte aftekeningen voorkomen op de borst, voeten, snuit en staartpunt, wat bijdraagt aan zijn onderscheidend uiterlijk.
Het lijf is rechthoekig van proporties, met een diepe borstkas die tot de ellebogen reikt en goed gewelfde ribben. De rug is recht en stevig, de lendenen zijn licht gewelfd en goed gespierd, wat de hond zijn energie en snelheid verleent. De staart is van gemiddelde lengte, dik aan de aanzet en loopt taps toe naar het uiteinde, meestal horizontaal gedragen tijdens het werk of in beweging.
Zijn beweging is soepel, ruim en krachtig, passend bij een ras dat is ontwikkeld voor lange werkdagen in het veld. De algehele uitstraling is die van een nobele, intelligente hond, die kracht, souplesse en alertheid uitstraalt. Door zijn korte en goed onderhouden vacht is het onderhoud relatief eenvoudig. Kortom, de Portugese Pointer is een indrukwekkende verschijning, met een functioneel en mooi uiterlijk, speciaal ontwikkeld voor het Portugese landschap.
Geschiedenis
De Portugese Pointer, lokaal bekend als de Perdigueiro Português, is een oud hondenras dat zijn oorsprong vindt in Portugal. Dit ras werd reeds in de middeleeuwen gefokt, waarschijnlijk rond de 12e eeuw, en speelde een belangrijke rol bij de jacht op klein wild, vooral patrijzen (`perdiz` in het Portugees, waaraan hij zijn naam te danken heeft). De Portugese Pointer is vermoedelijk ontstaan uit de kruising van lokale Portugese honden met Britse pointers en andere Europese jachthonden die door edelen en reizigers werden meegebracht na kruistochten en handelsreizen.
Al in de 16e eeuw werd de Portugese Pointer beschreven als een onmisbare metgezel voor jagers. Het ras werd voornamelijk gehouden door de adel en hovelingen, vanwege hun vaardigheden in het aanwijzen ("pointen") van wild voor de jagers, wat jagen effectiever maakte. Vooral in het zuiden van Portugal kende het ras een grote populariteit onder landeigenaren en jagers. In de 18e eeuw dreigde het ras echter bijna uit te sterven vanwege politieke en economische instabiliteit. Toch wisten enkele toegewijde kenners de soort te behouden door selectief te fokken, vooral in de Alentejo regio, waar hun populatie relatief geïsoleerd bleef.
De Portugese Pointer werd traditioneel gefokt met de nadruk op karakter, werklust en het uitzonderlijke vermogen tot samenwerken met de mens. Dit maakte hem niet alleen een efficiënte jachthond, maar ook een trouw gezelschapsdier. Pas in de 20e eeuw werd het fokprogramma officieel vastgelegd en werd het ras door de Portugese kennelclub en later ook internationaal erkend door de Fédération Cynologique Internationale (FCI). Momenteel geldt de Portugese Pointer wereldwijd als een zeldzaam, maar gewaardeerd ras dat bekendstaat om zijn veelzijdigheid, intelligentie en zachte aard. In zijn thuisland wordt deze hond nog steeds vooral gewaardeerd om zijn traditionele rol bij de vogeljacht, maar hij wint ook langzaam terrein als gezinshond buiten Portugal.
De geschiedenis van de Portugese Pointer weerspiegelt de unieke culturele tradities van Portugal en de nauwe band die er bestaat tussen mens en hond in de Portugese jachtcultuur. Het behoud van dit authentieke ras is tot op de dag van vandaag belangrijk voor vele fokkers en liefhebbers.