Beschrijving: Saarloos Wolfhond
De Saarlooswolfhond is een opvallend hondenras dat ontstaan is uit een kruising tussen een Duitse herder en een Europese wolf. Het ras is in de jaren dertig van de vorige eeuw ontwikkeld door de Nederlander Leendert Saarloos, met als doel een sterke, robuuste en intelligente hond te creëren die dicht bij de natuur staat. De Saarlooswolfhond staat bekend om zijn wolvenachtige uiterlijk en gereserveerde, onafhankelijke karakter. Deze honden zijn loyaal aan hun gezin, maar vaak terughoudend of wantrouwig tegenover vreemden. Ze zijn energiek, intelligent en hebben veel beweging en mentale uitdaging nodig. De Saarlooswolfhond is geen ras voor beginnende hondenbezitters, maar voor ervaren baasjes die tijd, aandacht en geduld hebben. Door hun natuurlijke neigingen zijn ze minder geschikt als waakhond of gezinshond met jonge kinderen. Het is belangrijk ze consequent en zachtaardig op te voeden.
Saarloos Wolfhond beoordelingen
Eigenschappen
De Saarloos Wolfhond is een opvallend hondenras dat zijn oorsprong vindt in Nederland. Het ras is ontwikkeld door Leendert Saarloos, die in de jaren dertig van de vorige eeuw de wens had om een werkhond te creëren met meer natuurlijke eigenschappen dan de toenmalige herdershonden. Door het kruisen van een Duitse Herdershond met een vrouwelijke Europese wolf, ontstond de basis voor de Saarloos Wolfhond. Deze honden bezitten een aantal karakteristieke eigenschappen die hen onderscheiden van andere rassen.
Het uiterlijk van de Saarloos Wolfhond lijkt sterk op dat van een wolf. De vacht is doorgaans dicht en recht met een goed ontwikkelde ondervacht, waardoor hij bescherming biedt tegen kou en natheid. De meest voorkomende vachtkleuren zijn wolfsgrauw, bosbruin en wit. De kop is wigvormig met een lange snuit, recht geplaatste oren en expressieve, amandelvormige ogen. Het lichaam is krachtig maar niet zwaar, gebouwd voor uithoudingsvermogen en behendigheid.
Qua karakter is de Saarloos Wolfhond intelligent, onafhankelijk en enigszins gereserveerd tegenover vreemden. Hij hecht zich sterk aan zijn gezin en is trouw, maar hij heeft wel behoefte aan een rustige en consequente benadering. Door zijn terughoudendheid is de Saarloos Wolfhond niet snel geschikt als waakhond, hoewel hij een goede alarmfunctie kan vervullen door zijn oplettendheid. Socialisatie en opvoeding vanaf jonge leeftijd zijn cruciaal om eventueel schuw gedrag te voorkomen.
De Saarloos Wolfhond vraagt om voldoende beweging en mentale stimulatie vanwege zijn energieke en nieuwsgierige aard. Lange wandelingen, rennen in veilige gebieden en activiteiten waarbij hij zijn intelligentie kan inzetten, zijn belangrijk voor zijn welzijn. Door zijn oorspronkelijke “wolfse” instincten is het ras over het algemeen niet geschikt voor onervaren hondeneigenaren. Bovendien kan de omgang met andere huisdieren en kleine kinderen een uitdaging zijn, als hiervoor niet op tijd getraind en gesocialiseerd is.
De Saarloos Wolfhond is in Nederland een erkend ras en geniet populariteit onder hondenliefhebbers die op zoek zijn naar een unieke, loyale en intelligente metgezel met een bijzonder uiterlijk en karakter. Het is echter belangrijk om te beseffen dat dit ras bijzondere zorg, expertise en aandacht vereist.
Uiterlijk
De Saarlooswolfhond heeft een opvallend uiterlijk dat sterk doet denken aan dat van een wolf. Dit komt doordat de grondlegger van het ras, Leendert Saarloos, bewust op zoek was naar een hond die het uiterlijk en gedrag van de wolf combineerde met de trouw van de hond. De Saarlooswolfhond is middelgroot tot groot en straalt kracht, elegantie en natuurlijke gratie uit.
Het lichaam van de Saarlooswolfhond is langer dan het hoog is, met een lichte, maar stevige bouw. Zijn rug is recht en sterk, en de borstkas is diep, maar niet breed. De buik is licht opgetrokken, wat het gespierde en atletische karakter van het ras benadrukt. De staart is laag aangezet, dik en bedekt met een dichte vacht, en wordt meestal sabelvormig gedragen, maar kan ook licht gebogen zijn in rust.
De kop van de Saarlooswolfhond is wigvormig met een vlak schedeldak en een duidelijke, maar niet overdreven stop. De snuit is krachtig, lang en loopt geleidelijk toe naar de neus, die altijd zwart van kleur is. De kaken zijn goed ontwikkeld, waardoor de hond een krachtig gebit heeft dat geschikt is voor het eten van grover voedsel. De lippen zijn strak en sluiten aan zonder losse huid.
De ogen zijn een bijzonder kenmerk van de Saarlooswolfhond. Ze zijn amandelvormig, scheef geplaatst en hebben meestal een gele of amberkleurige tint. Deze ogen geven de hond een doordringende, alerte en soms zelfs mysterieuze uitdrukking, sterk lijkend op die van de wolf. De oren zijn driehoekig, vrij groot, rechtopstaand en hoog op het hoofd geplaatst. Ze zijn enigszins afgerond aan de punt en zeer beweeglijk.
De vacht van de Saarlooswolfhond is dubbel, met een rechte, dichte bovenvacht en een wollige ondervacht. De vacht biedt goede bescherming tegen allerlei weersomstandigheden. In de winter wordt de vacht aanzienlijk dikker. De kleur varieert van licht wolfsgrauw en donker wolfsgrauw tot bosbruin en zwart. Witte aftekeningen kunnen voorkomen aan de onderzijde van het lichaam, de binnenzijde van de benen en aan de keel, typisch voor het wolfachtige uiterlijk.
Over het geheel genomen is de Saarlooswolfhond een esthetisch indrukwekkend ras dat kracht en elegantie uitstraalt, met een uiterlijk dat onmiskenbaar doet denken aan zijn wilde voorouders.
Geschiedenis
De Saarloos Wolfhond is een bijzondere en relatief jonge hondenras met een unieke oorsprong in Nederland. Het ras werd gecreëerd door Leendert Saarloos, een Nederlandse hondenliefhebber en -fokker, die in het begin van de twintigste eeuw experimenteerde met het kruisen van de Europese wolf en de Duitse herdershond. Saarloos was van mening dat de destijds gebruikte Duitse herdershond te veel zijn natuurlijke eigenschappen kwijt was geraakt door veredeling en domesticatie. Hij wilde een hond creëren die dichter bij de natuur stond, sterker en gezonder was en meer primitieve kenmerken behield.
In 1932 maakte Saarloos zijn eerste kruising door een vrouwelijke Europese wolf, genaamd Fleur, te paren met een reu Duitse herder, genaamd Gerard van der Fransenum. Deze kruising resulteerde in een aantal nakomelingen die verder geselecteerd werden op basis van hun uiterlijk, gedrag en gezondheid. In de jaren die volgden werd deze lijn verder ontwikkeld en werden nieuwe generaties gekweekt door middel van terugkruisingen met Duitse herders. Hierdoor ontstond geleidelijk aan een stabiele populatie van honden die een opvallende wolfachtige uitstraling behielden, maar ook enigszins werkbaar waren.
Leendert Saarloos noemde de honden oorspronkelijk 'Europeesche Wolfhond', maar na zijn overlijden in 1969 werd het ras ter ere van hem omgedoopt tot 'Saarlooswolfhond'. In 1975 werd het ras officieel erkend door de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied in Nederland, en in 1981 volgde de internationale erkenning door de FCI (Fédération Cynologique Internationale).
De Saarlooswolfhond werd in eerste instantie gefokt als werkhond, vooral geschikt voor speurwerk, reddingsoperaties en als blindengeleidehond. In de praktijk bleek het ras echter vaak te terughoudend en onafhankelijk voor deze functies. Daardoor is de Saarlooswolfhond nu vooral bekend als gezelschapshond voor ervaren baasjes die het karakter en de behoeften van dit bijzondere ras begrijpen. Het sterke jachtinstinct, de onafhankelijkheid en het gevoelige karakter maken de Saarlooswolfhond tot een uitdaging voor veel hondeneigenaren, maar voor liefhebbers van het ras is deze hond een fascinerende metgezel.
Vandaag de dag is de Saarlooswolfhond een zeldzaam ras, vooral te vinden in Nederland, Duitsland en enkele andere Europese landen. De populatie wordt met zorg beheerd om de genetische diversiteit te behouden en het unieke karakter van het ras te waarborgen. Het behoud van de oorspronkelijke wolfachtige kenmerken is nog steeds een belangrijk fokdoel.