De Shar Pei is een unieke en opvallende hondenras, oorspronkelijk afkomstig uit China. Dit ras wordt vooral herkend aan de kenmerkende losse, gerimpelde huid en het brede, nijlpaardachtige hoofd. Vroeger werd de Shar Pei gebruikt als waakhond en voor de jacht, maar tegenwoordig is het vooral een loyale en rustige gezinshond. Shar Pei’s zijn doorgaans onafhankelijk en gereserveerd, maar ook toegewijd aan hun gezin. Ondanks hun kalme karakter hebben ze wel een consequente opvoeding nodig, omdat ze soms wat koppig kunnen zijn. Deze honden hebben relatief weinig beweging nodig en zijn gemakkelijk te onderhouden qua vachtverzorging. Vanwege hun zeldzame uiterlijk en onafhankelijke aard zijn Shar Pei’s geliefd bij hondenliefhebbers die op zoek zijn naar een bijzondere metgezel.
De Shar Pei is een opvallend en uniek hondenras dat afkomstig is uit China. Dit ras staat vooral bekend om zijn kenmerkende gerimpelde huid en zijn blauwe tong. Oorspronkelijk werd de Shar Pei in het zuiden van China gefokt als waakhond, jachthond en vechthond. Dankzij zijn verleden als zowel jager als waakhond bezit de Shar Pei moed, onafhankelijkheid en loyaliteit.
Qua uiterlijk zijn Shar Pei-honden gemiddeld van grootte, meestal tussen de 45 en 50 cm hoog en ze wegen tussen de 18 en 25 kilo. Hun korte en harde vacht is ruw om aan te raken, wat hen de bijnaam 'sand skin dog' heeft opgeleverd. Naast de talloze diepe rimpels bij pups, die bij volwassen honden wat minder uitgesproken worden, heeft de Shar Pei een sterk gespierde bouw en een compacte uitstraling.
Shar Pei's zijn bekend om hun gereserveerde karakter. Ze zijn vaak trouw aan hun gezin en doorgaans vriendelijk tegenover kinderen waarmee ze opgroeien. Naar vreemden toe zijn ze echter terughoudend en waakzaam, wat hen uitstekende waakhonden maakt. Het zijn meestal geen overdreven blaffers; ze geven signalen alleen als ze het nodig achten. De Shar Pei kan koppig zijn en heeft een consequente, zachte opvoeding nodig. Vroege socialisatie is belangrijk om verlegen of dominant gedrag te voorkomen.
Qua verzorging is de Shar Pei vanwege zijn rimpels extra gevoelig voor huidproblemen, zoals ontstekingen in de plooien. Regelmatig schoonmaken en controleren op irritaties is noodzakelijk. Verharen doen ze matig, maar een wekelijkse borstelbeurt houdt de vacht in goede staat. Ook de oren moeten goed worden schoongehouden, aangezien de smalle gehoorgang gevoelig is voor infecties.
De Shar Pei heeft een gemiddelde energieniveau en is tevreden met dagelijkse wandelingen en speelmomenten. Het is geen hond die overdreven veel beweging nodig heeft. Door zijn onafhankelijke karakter kan hij soms eigenwijs zijn, vooral als het om het opvolgen van commando's gaat. Het ras kan goed samenleven met andere honden, mits hij juist is gesocialiseerd en leiderschap ervaart van zijn eigenaar. Samenvattend is de Shar Pei een loyale, waakzame metgezel die het beste past bij een eigenaar met hondenervaring.
De Shar Pei is een opvallende en unieke hondenras, vooral bekend vanwege zijn diepe, losse huidplooien en karakteristieke rimpels over het hele lichaam, maar vooral rond het gezicht en de schouders. Het lichaam van een Shar Pei is compact en gespierd met een bijna vierkante bouw, waarbij de rug kort en sterk is. Deze bouw zorgt voor een krachtige uitstraling ondanks het middelgrote formaat.
De schofthoogte van een volwassen Shar Pei ligt doorgaans tussen de 44 en 51 centimeter, en het gewicht varieert meestal tussen de 18 en 25 kilogram. Zijn hoofd is breed en enigszins plat met een duidelijke stop (overgang van het voorhoofd naar de snuit) en de snuit zelf doet enigszins denken aan die van een nijlpaard: breed, vol en stomp. De typische blauwe tong (vergelijkbaar met de Chow Chow) is een bijzonder rasgebonden kenmerk. De ogen zijn klein, amandelvormig en donker, wat vaak een serieuze of zelfs ietwat norse uitdrukking geeft. De kleine, driehoekige oren liggen plat tegen het hoofd aan.
De vacht van de Shar Pei is zeer kort en ruw, en er zijn drie hoofdvariëteiten: de 'horse coat' (zeer kort en hard), de 'brush coat' (iets langer, maar nog steeds rechtopstaand) en de zeldzamere 'bear coat', die langer en wolliger is, hoewel deze laatste niet officieel wordt erkend door de rasstandaard. De kleuren van de vacht zijn gevarieerd, maar meestal effen: zwart, crème, fawn, rood, blauw en chocolade komen het meest voor. Iedere vachtkleur kan lichte schaduw of nuances hebben, maar grote kleurverschillen of vlekken worden als ongewenst gezien volgens de rasstandaard.
De staart van de Shar Pei is hoog aangezet en draait in een strakke krul over de rug of opzij. Het opvallendste kenmerk blijft echter de forse plooien, die bij pups extreem overvloedig zijn maar bij volwassen honden iets gladder worden, vooral op de romp. Toch blijven er altijd kenmerkende rimpels aanwezig op het hoofd, bij de schouders en aan de basis van de staart, waardoor de Shar Pei zijn bijzondere uiterlijk behoudt gedurende zijn hele leven.
De Shar Pei is een bijzonder hondenras afkomstig uit China, waarvan de geschiedenis teruggaat tot meer dan 2000 jaar geleden. Het ras werd oorspronkelijk gefokt als boerderijhond in de provincie Guangdong, in het zuiden van China. De naam 'Shar Pei' betekent letterlijk ‘zandvacht’ in het Chinees, verwijzend naar de grove, ruwe textuur van hun korte vacht. Door zijn gespierde bouw en beschermende aard werd deze hond zeer gewaardeerd als waakhond, jachthond en zelfs voor hondengevechten.
In de vroege Chinese geschiedenis stond de Shar Pei bekend als een veelzijdige werker. Ze hielden niet alleen het erf vrij van indringers, maar hielpen ook bij de jacht op wild zoals zwijnen. De kenmerkende gerimpelde huid en de blauwe tong (een eigenschap die ze delen met de Chow Chow) zijn typische uiterlijke kenmerken waar het ras om bekendstaat. Deze huidplooien hadden bovendien een doel; ze beschermden de hond tijdens gevechten, omdat ze een tegenstander minder grip gaven.
De Shar Pei-populatie liep in de 20e eeuw een groot risico te verdwijnen, met name na de communistische revolutie in China, toen het houden van huisdieren ontmoedigd werd. In de jaren ‘70 werd het ras zelfs uitgeroepen tot het zeldzaamste hondenras ter wereld door het Guinness Book of Records. Dankzij een paar toegewijde liefhebbers, vooral in Hong Kong en later in de Verenigde Staten, werd het ras van de ondergang gered. Advocaten zoals Matgo Law speelden hierin een cruciale rol door Shar Peis naar het Westen te exporteren en zo de genetische diversiteit veilig te stellen.
In de jaren tachtig groeide de populariteit van de Shar Pei snel, vooral in Noord-Amerika en Europa. Hierdoor ontstonden er verschillende lijnen, waaronder de traditionele 'beenharde' Chinese Shar Pei en de meer rimpelige, gezette Amerikaanse variant. De Shar Pei blijft een unieke en geliefde gezelschapshond, vooral dankzij zijn aparte uiterlijk, zelfstandige karakter en lange, fascinerende geschiedenis.